Urmia-Sanandaj

Goedemorgen Iran. Het gebedskleed en de koran die op Erwin zijn nachtkastje liggen blijven ongebruikt. We pakken vroeg de koffers in want er staat vandaag een lange en zeer uitdagende route in de planning. We eten gezamenlijk om 7 uur en checken om half 8 uit. Dat duurt even maar als iedereen zijn paspoort heeft dan kunnen we vertrekken. Het is een gezellige drukte in de stad maar we krijgen voorrang als we het hotel verlaten. Niemand die ook maar boos kijkt door deze opstopping. De mensen vinden het juist wel leuk z’n groep mooie auto’s uit Holland. Het verkeer is chaotisch, van alle kanten komen auto’s, voegen en halen in. Dat is wel wennen na de rust op de wegen de afgelopen dagen. Voor mijn neus rampt een blauwe auto een witte maar de blauwe auto lijkt er geen eens erg in te hebben. We stoppen om te tanken, 1 liter diesel kost omgerekend 16 euro cent! We vervolgen onze weg. Op de kaart op de Ipad staat dat we langs een groot meer rijden, in werkelijkheid is het een grote droge vlakte. We verlaten de snelweg en komen langs een klein winkeltje waar we buiten in de zon een kopje thee drinken. We zitten mooi maar moeten weer verder. Wat is het hier prachtig, we zien bergen, bergen en nog eens bergen. Om 1 uur bereiken we Bane. In dit dorp gaan we gezamenlijk lunchen. We parkeren de auto op een plein en gaan dan via een trap naar beneden. Daar komen we in een soort met witte betegelde zeer goed verlichte badkamer terecht dat het restaurant blijkt te zijn. Voor de lunch kun je kiezen uit rijst met kip, rijst met lam of voor de vegetariërs, rijst met een prutje met bonen. Het is vooral gezellig aan tafel. Wij nemen foto’s van de Iraniers, zij van ons. Na het eten lopen we een rondje en gaan weer verder. We zitten al gauw op een stuk onverharde weg. Wat een stof. Als we weer op de verharde weg rijden raken we de weg een beetje kwijt. Jan Willem staat met pech maar samen komen we er wel uit. Via Marivan komen we in het drukke Kanidinar. Wat zijn we met z’n alle een bezichtiging. Mensen kijken, zwaaien, roepen en raampjes gaan open en ze beginnen een gesprekje. Weer dringen we diverse keren voor maar ze vinden het allemaal prima. Als we de stad uitrijden worden we door de politie aan de kant gezet. Na paspoort controle mogen we verder. Het is half 6 en al bijna donker. Voor ons een file aan vrachtwagens die benzine vervoeren. We rijden nu met z’n 4e bij elkaar en halen ze een voor een in. Het zijn er denk ik wel 100. Dat gaat gelukkig steeds goed maar we hebben wel wat mazzel. Borden van Sanandaj komen in zicht. Ik denk dat we vandaag weinig keer 1 kilometer recht hebben gereden. Wat een bochten, en als er geen bochten waren dan haalde we auto’s, brommers, trekkers en vrachtwagens in. Om 8 uur zijn we eindelijk bij Hotel Shadi. We worden zeer welkom geheten en krijgen ene vruchten drankje aangeboden. We gaan eerst eten en maken gebruik van het buffet. Daarna lekker slapen.