Half 6 verlaten we het hotel en het is nog donker. Het heeft de hele nacht geregent en het regent nog steeds. Het is lekker rustig op de weg. Geen onverlichte brommers fietsers en ossenwagens. Het eerste half uur komen we 1 auto en 1 bus tegen. Opeens staan we in de file. Vanwege de regen is de berm een grote modder poel geworden en kunnen vrachtwagens en bussen elkaar niet meer passeren. We bekijken het even en besluiten dan de auto in de 4x4 stand te zetten en een stukje off road te gaan. Glis glijdend omzeilen we de vrachtwagens links en rechts. Na 50 meter staat er een truck half in een huis geschoven. Door dit voorval durft de rest dus niet meer verder maar wij wel en dat gaat prima. Als de weg vrij is gaan we daarop verder. Om 7.06 uur krijg ik een vreemd gevoel en pak m’n tas. SHIT paspoort heb ik afgegeven in het hotel en door enige constinatie ben ik helemaal vergeten om ze terug te vragen. Behoorlijk in paniek proberen we Patrick in te halen want hij heeft een telefoon met bereik en Jan Willem ook. Hopen dat die nog in het hotel zijn! Gelukkig, dat is zo. Pff, blij dat we niet terug hoeven. JW neemt ze mee.
Eind augustus hebben minstens 85.000 mensen in Myanmar (Birma) hun woning moeten verlaten na de ergste overstromingen in jaren, veroorzaakt door hevige regenval. Bruggen zijn gewoonweg weggespoeld. In tentenkampen wonen deze mensen met alleen een houtenbed en een zeil erover. Vooral nu het al een paar dagen geregend heeft en het vochtig en blubberig is zal dat helemaal niet meevallen. Waarschijnlijk is het niet de eerste keer want heel veel huizen staan al op palen. Onder de woning is de veranda of staan koeien en varkens.
In Bagan, waar we na de middag aankomen, is prachtig mooi. Na zuur komt zoet. Aan de bar is het gezellig. Bier en snacks, goeie lunch. Dan is het tijd voor siesta, na twee dagen achter alkaar voor 5 uur er uit zal dat wel lukken.
